Laboratorium Zakładu Wirusologii zostało oficjalnie umieszczone na liście laboratoriów autoryzowanych przez Unię Europejską do badania poziomu przeciwciał dla wirusa wścieklizny.
Laboratorium bierze udział w testach biegłości dotyczących określania poziomu przeciwciał dla wirusa wścieklizny organizowanych przez laboratorium referencyjne Unii Europejskiej AFSSA (French Food Safety Agency) - Nancy, Francja.
Test FAVN (fluorescent antibody virus neutralization test)
Cytat:
Test FAVN (fluorescent antibody virus neutralization test) jest adaptacją metody RFFIT (rapid fluorescent focus inhibition test). Jest on klasycznym testem seroneutralizacji i metodą z wyboru przy określaniu poziomu przeciwciał przeciwko wirusowi wścieklizny.
Zasada testu opiera się na reakcji neutralizacji in vitro stałej dawki wirusa wścieklizny (szczep CVS) przez przeciwciała zawarte w badanej surowicy.
W teście na płytce 96-cio dołkowej wykonuje się seryjne rozcieńczenia badanej surowicy, która inkubowana jest z ustaloną dawką szczepu CVS wirusa wścieklizny (100 TCID50). Po inkubacji dodawane są komórki linii BHK-21 (Baby hamster kidney), które są wrażliwe na zakażenie wirusem wścieklizny, a płytka inkubowana jest 48 godzin w temperaturze 370C.
Ponieważ wirus wścieklizny nie powoduje powstania efektu cytopatycznego odczyt musi odbywać się na podstawie reakcji immunofluorescencji, w której komórki znakowane są koniugatem FITC, by uwidocznić ogniska namnażania się wirusa wścieklizny.
Jeśli badana surowica zawiera przeciwciała specyficzne wirus wścieklizny ulega neutralizacji, nie namnaża się w komórkach linii ciągłej BHK21, czego wyrazem jest brak fluorescencji. Jeśli badana surowica nie zawiera przeciwciał specyficznych, wirus wścieklizny zakaża komórki BHK21, a znakowanie koniugatem uwidacznia ogniska namnażania się wirusa.
Kiedy w surowicy jest wysoki poziom przeciwciał wówczas neutralizacja wirusa występowała będzie nawet przy wysokim rozcieńczeniu surowicy i odwrotnie - kiedy poziom przeciwciał jest niski lub jest ich brak nie dochodzi wówczas do neutralizacji wirusa nawet w pierwszym rozcieńczeniu surowicy użytym do badania.
Miano surowicy jest to odwrotność rozcieńczenia przy którym wirus neutralizowany jest w 50% dołków użytych dla tego samego rozcieńczenia.
Wynik badania wyrażany jest w IU/ml (jednostki międzynarodowe) poprzez porównanie go z mianem neutralizującym surowicy standardowej (WHO lub OIE) w tych samych warunkach.
Jeśli badana surowica zawiera ≥ 0,5 IU/ml wówczas zwierzę jest zabezpieczone przed zachorowaniem na wściekliznę. Jeśli miano jest < 0,5 IU/ml zwierzę nie jest chronione przed zachorowaniem na wściekliznę. Należy wówczas zwierze poddać szczepieniu lub podać dawkę przypominająca szczepionki przeciwko wściekliźnie.
Pobieranie, opracowywanie i przesyłanie materiału do badań serologicznych
Cytat:
Pobieranie, opracowywanie i przesyłanie materiału do badań serologicznych
Materiałem do badania serologicznego jest surowica. Powstaje ona w wyniku krzepnięcia krwi i organizacji skrzepu, a od osocza różni się brakiem fibrynogenu.
Krew powinna być pobrana w sposób jałowy jak również w sposób jałowy powinna być opracowana przed wysłaniem do pracowni serologicznej laboratorium badającego poziom przeciwciał dla wirusa wścieklizny.
UWAGA!!! Jeżeli czas transportu i temperatura w czasie transportu nie przekraczają kilkunastu godzin i 4-120C dopuszcza się przesłanie do badania skrzepu krwi z wydzieloną surowicą. PREFEROWANA JEST JEDNAK SUROWICA.
Krew pobierana jest przez lekarza weterynarii, który przed jej pobraniem winien jest sprawdzić i zanotować numer identyfikacyjny zwierzęcia.
Pobieranie próbek krwi
Pobrać jałowo strzykawką krew (około 3-5 ml), tak by uzyskać nie mniej niż 1,5 ml surowicy.
Pobraną krew wtłoczyć delikatnie do jałowej probówki polistyrenowej lub polietylenowej tak by strumień pobranej krwi spływał skośnie po ścianie, co zapobiega hemolizie krwinek.
Po wlaniu krwi do probówki należy ją zamknąć jałowym korkiem. Przy wykonywaniu tych czynności należy przestrzegać zasad aseptyki.
UWAGA!!! Niewskazane jest pobieranie krwi sama igłą z odbieraniem wypływającej krwi do przyłożonej niżej probówki, tak jak to jest niekiedy praktykowane przy uzyskiwaniu krwi do badań biochemicznych. W wyjątkowych przypadkach (trudności w pobieraniu, wielkość zwierzęcia) dopuszcza się takie pobieranie krwi. Należy jednak zwrócić uwagę, by krew powoli spływała po ściance probówki.
Nie należy stosować żadnych środków przeciwkrzepliwych (antykoagulantów) lub środków konserwujących.
Wstępne opracowanie próbki krwi
Pobraną próbkę krwi pozostawić w temperaturze pokojowej (2-3 godz.) lub lepiej w temperaturze 370C do czasu powstania skrzepu (30-45 minut).
W celu przyspieszenia organizacji skrzepu należy oddzielić go od ścian probówki przy użyciu jałowej cienkiej bagietki lub jałowej pipety pasteurowskiej.
Umieścić krew w lodówce w temperaturze 40C na okres kilku do kilkunastu godzin do uzyskania całkowitej organizacji skrzepu.
Oddzielić surowice od skrzepu zlewając ja ostrożnie do nowej, jałowej probówki.
UWAGA!!! Jeżeli przy zlewaniu surowicy lub odciąganiu dostanie się do niej nawet niewielka ilość krwinek czerwonych, surowice należy odwirować i ponownie odciągnąć. Wirować należy przez 10-15 minut przy sile nie przekraczającej 1000xg (1200-1700 obr./min. w zależności od typu wirówki), gdyż przy większej sile wirowania może dojść do hemolizy krwinek.
Przy przechowywaniu w lodówce należy chronić krew przed przypadkowym zamrożeniem prowadzącym do hemolizy krwinek.
Surowice należy oddzielić od skrzepu i krwinek przed upływem 48 h od pobrania próbki krwi.
Nie wystawiać próbki krwi do skrzepnięcia na działanie promieni słonecznych
Przechowywanie próbek surowicy
Jeśli nie przewiduje się natychmiastowego przesłania próbki surowicy do laboratorium serologicznego, należy ją przechowywać w warunkach zabezpieczających aktywność przeciwciał. Przy krótkotrwałym przechowywaniu (do 5 dni) dopuszczalne jest umieszczenie próbki w lodówce (40C), pod warunkiem szczelnego zamknięcia probówki. Niedopuszczalne jest zamykanie pojemników z surowicą korkami z waty, ligniny gdyż takie postępowanie nie zabezpiecza próbki przed wysychaniem, a więc zagęszczeniem jej, uniemożliwiającym dokładne określenie pierwotnej zawartości przeciwciał w surowicy. Niedopuszczalne jest również umieszczenie surowicy w zamrażalniku zwykłej chłodni, gdzie temperatura wynosi –10 do –180C, co wpływa uszkadzająco na przeciwciała, głównie klasy IgM.
UWAGA!!! Optymalnym sposobem przechowywania surowic przez długi okres czasu (do kilkunastu lat) jest przetrzymywanie ich w stanie zamrożenia w temp. Od –21 do –700C. Do przechowywania surowicy w takich warunkach wykorzystuje się probówki ze szkła lub tworzyw sztucznych.
Przesyłanie próbek
Probówkę zawierająca próbkę surowicy należy dokładnie oznaczyć nazwiskiem właściciela, imieniem zwierzęcia i numerem identyfikacyjnym(tatuaż/mikroczip).
Do przesyłania nadaje się wyłącznie jałowa surowica przelana do probówek z tworzywa sztucznego szczelnie zakręcanych. Probówka z surowicą zabezpieczona powinna być ligniną, watą lub ręcznikiem papierowym włożona w szczelny woreczek foliowy i umieszczone w opakowaniu chroniącym przed zgnieceniem.
Zapakowaną, jak wyżej, próbkę surowicy umieścić w pudełku styropianowym. Pudełko powinno być na tyle duże, by wraz z próbka zmieściły się 2 chłodziki, które uprzednio mrozimy w zamrażarce przez całą noc.
Jeśli próbka zostanie tak zapakowana nie ulegnie ona zamrożeniu.
Wniosek o badanie włożyć do oddzielnego woreczka foliowego i zakleić tak by nie uległ zamoczeniu.
Pudełko zapakować i wysłać poczta kurierską do laboratorium badającego poziom przeciwciał dla wirusa wścieklizny.
UWAGA!!! Nie stosować kostek lodu ani suchego lodu. Nie zamrażać surowicy!
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
RSS
FAQ
Szukaj
W skrócie
Kontakt
